Laatste dagen met de camper

Inmiddels weer in Albuquerque bij Ron en Pam. Maar eerst wat er hiervoor nog gebeurde.
En Yvonne, het zijn vast dezelfde sterren geweest waar jij ook naar gekeken hebt. Ook ik heb een aantal vallende gezien!!
Na Moab zijn we doorgereden naar Mesa Verde. We stonden daar op een mooie camping die uitkeek op het park. 's Avonds toen ik mijn tanden had gepoetst kwam Michiel mij tegemoet lopen met Niels. Kijk eens mam, wat ik gevonden heb onder de camper. Hij had een behoorlijk magere puppie in zijn armen en was de hele camping rond aan het lopen om te vragen of iemand zijn hondje kwijtwas. De receptie was al dicht, dus besloten we om haar 's nachts bij ons in de camper te laten slapen. We gaven haar wat water en nadat iedereen in bed lag durfde ze het op te drinken. Ze heeft de nacht doorgebracht op twee handdoeken en toen ik de volgende morgen wakker werd, zat Michiel al op met haar op schoot achter de computer. Hij had haar nog meer te eten gegeven, maar ze bleef maar aan het piepen. Ik had op internet gezien dat er vlakbij de camping in Cortez (waar we zaten) een animalshelter zat. Dus eerst naar receptie om te vragen of zij iets van een vermiste hond wisten. Maar zij wisten ook niets. Toen om kwart voor tien naar de shelter.
Hier bleek dit de zesde pup uit een nest te zijn dat gedumpt was bij Walmart (wie doet nou zoiets) dus waarschijnlijk heeft Michiel een leven gered. We hebben grumpie (want zo noemde Michiel haar) achtergelaten bij de shelter en hopen dat er goed voor haar gezorgd wordt en dat ze ergens komt waar ze wel voor haar kunnen zorgen. Hierna gingen we op weg naar Mesa Verde, het bleek een behoorlijk eind de bergen op te zijn en een flink stuk rijden dus, met prachtige vergezichten. Veel grijze zwartgeblakerde bomen. Ongeveer tweederde van het park is in 2000 in vlammen opgegaan door blikseminslag.
Eerst uitgestapt bij Park Point, hier had je een prachtig uitzicht alle kanten op. Daarna door naar het Visitors Center om kaarten te kopen voor de rondleiding op Balcony House en Cliff Palice. Voor Balcony House moest je niet bang zijn voor grote hoogtes, dus een behoorlijk uitdaging voor Peter.. Mesa Verde zijn rotswoningen die tot 1300 bewoond zijn geweest door de native americans, het is een mysterie waarom ze erna daar verdwenen zijn. Het kan zijn omdat er eind 1200 grote droogte heerste in Mesa Verde, maar precies weten doen ze niet omdat de native americans geen schrift hadden. Het was leuk en interessant om te zien. Mede door de verhalen die de Ranger vertelde. En ja hoor, ook Peter is tegen een steile rots opgeklauterd. De foto's komen later. Balcony House heet zo omdat het halverwege de rotsen gebouwd is.
De tweede rondleiding was ook mooi, dit ging om een enorm groot complex waar meer dan 100 mensen konden wonen met heel veel opslagruimte. Ze verbouwden hun gewassen beneden in de vallei en bovenop de berg. Hierna de mooie tocht door de bergen weer terug gereden met nog een mooie ervaring rijker.
De volgende dag terug op weg naar Albuquerque, we besloten via Santa Fe te rijden en daar te slapen en uit eten te gaan. Het was een lange mooie tocht door de groene bergen, heel anders dan de woestijn, maar hoe dichter we bij Santa Fe kwamen, hoe droger en rotsachtiger (rood, volgens de native americans de rode kleur van watermeloen) het landschap werd. En je kon zien dat we weer terug waren in New Mexico. Mexicaanse opschriften, Adobe huizen, een hoop rommel langs de kant van de weg, opschriften in het engels en in het spaans. In Santa Fe geprobeerd om de motorhome te parkeren. Dat was nog een hele opgave, maar met hulp van een parkeerwacht toch nog een plekje gevonden. Op het plein was een groep aan het optreden, het zag er nog net zo uit als toen ik er samen met Jerome mijn broer was 8 jaar geleden. Op zoek naar een restaurant, werd het italiaans. Lekker pizza en pasta gegeten en toen voor het eerst in het donker naar de camping, die we telefonisch gereserveerd hadden. Via de Old Las Vegas Highway, the middle op nowhere. Maar gelukkig bij de receptie, die al dicht was lagen onze papieren al klaar, onder een steen. Laatste avond met zijn vijfen buiten zitten toepen en toen naar bed. De volgende ochtend vroeg opgestaan en alles opgeruimd en op weg naar Albuquerque. Bij Ron en Pam thuis alles uitgeladen en de camper van binnen en buiten schoongemaakt, kwart voor drie teruggebracht (drie uur uiterlijk moest hij terugzijn). Gelukkig was alles in orde.
Aan het eind van de middag zijn we met Ron samen naar de Sandia Tram gereden. De World most largest tramway!! Weer een overwinning voor Peter. Prachtig om met zo'n groot uitgevallen kabelbaan de berg op te gaan. Bovenop de berg konden we in de verte Santa Fe zien, maar ook Acoma, waar we aan het begin van de rondreis geweest waren. Weer naar beneden met de tram en toen heerlijk Mexicaans gegeten. Ik vind dat eten met die hete groen chilipeper heerlijk. Morgenochtend heb ik de andere helft als ontbijt...
En nu zit ik op Ron zijn computer dit stukje te typen. Morgen gaan we voor een paar dagen naar de cabin, 3 uur rijden naar het noorden en dan zien we een aantal mensen van de familie. Ik vind het jammer dat de tocht met de camper voorbij is. Ik had nog wel 6 weken rond kunnen rijden. Maar wie weet ergens in de toekomst... Het is goed dat we niet richting Yosemite en Big Sur gereden zijn en waren daar om de haverklap bosbranden. Daar gaan we een volgende keer naartoe. Tot over een paar dagen, dan zal ik waarschijnlijk mijn laatste stukje schrijven...